روزی خولی از راهی می گذشت.

 درختی پیدا کرد و زیر سایه آن کمی خوابید.

 ناغافلی دزدی آمد و خرش را دزدید.

خولی وقتی از خواب بیدار شد و دید خرش نیست،

 خورجینش را برداشت و به راه خودش ادامه داد

 تا اینکه چشمش به خر دیگری افتاد که بدون صاحب بود.

 آن را گرفت و کوله بارش را روی آن گذاشت و به راه خود ادامه داد

 و با خودش گفت: خدا گر ز حکمت ببندد دری، ز رحمت گشاید در دیگری.

 چند روز بعد صاحب خر پیدا شد و گفت: این خر مال من است.

خولی هم زیر بار نمی رفت و می گفت مال من است.

 صاحب خر پرسید: خر تو نر بود یا ماده؟

 خولی گفت: نر.

 صاحب خر گفت: این خر ماده است.

 خولی هم جواب داد: اما خر من، خر نامردی بود.